Zrozumienie jest kluczem do właściwych zasad i postaw, a właściwe postępowanie jest kluczem do dobrego życia.

Dwanaście Kroków i Dwanaście Tradycji, str. 125

Kilka słów o zrozumieniu:

Słyszałem dość często wypowiadane opinie, że nie trzeba rozumieć, nie trzeba wiedzieć co się wydarzyło w naszym życiu, ani dlaczego to miało miejsce. Moje doświadczenia pokazują coś przeciwnego: terapia pozwoliła mi dostrzec i zrozumieć jak działają mechanizmy choroby alkoholowej. Potrzebowałem jakiegoś autorytetu, któremu byłbym w stanie zaufać. Terapeuci, których spotkałem, reprezentowali autorytet nauki. Dzięki niemu kruszył się powoli mur mojej nieświadomości tego, co naprawdę się ze mną działo. Chory nie umiałem dostrzec autodestrukcji, jaką fundował mi alkohol we wszystkich obszarach mojego życia (rodzinnego, zawodowego, społecznego, fizycznego i duchowego). Później możliwość słuchania doświadczeń innych alkoholików na mitingach AA coraz bardziej oswajała mnie z prawdą o sobie, której nie znałem i otwierała mnie na tę prawdę, którą ja także zacząłem dzielić się z innymi w AA. Później przyszedł czas nie tylko na niepicie, bo ono samo przestało mi wystarczać. Potrzebowałem zmiany nie powierzchownej, ale całościowej, dogłębnej przemiany swojego myślenia, postrzegania rzeczywistości i reagowania. W tym wszystkim centralną postacią, którą miałem się zainteresować, byłem ja sam. Aby uporać się z własnymi demonami i z przeszłości i z teraźniejszości musiałem zmierzyć się ze sobą. Umożliwił mi to Program Dwunastu Kroków, dzieło całej Wspólnoty AA. Byłem, jak archeolog, odkrywający siebie warstwa, po warstwie, aż poznałem prawdę. Trochę więcej czasu zajęło mi pełne zrozumienie tej prawdy. Na „słowo” nikt by mnie nie przekonał, że jest tak, jak jest. Musiałem doświadczyć prawdy, ukrytej w każdym Kroku. Koniec końców stworzył się następujący schemat działania, pod kierunkiem sponsora: 1. Szukanie wiedzy w doświadczeniach innych AA, literaturze AA, w wyjaśnieniach sponsora; 2. Próba zrozumienie tego, o czym się wcześniej dowiedziałem, przez pierwsze próby odniesienia poznanych prawd do siebie, do swojego życia. Bez zrozumienia nie mógłbym przejść do trzeciego elementu; 3. Doświadczanie zdobywa się przez działanie: mam wiedzę, której sens rozumiem, teraz w działaniu próbuję zastosować ją wobec siebie. Tutaj zaczynają się pierwsze próby dokonania realnej zmiany; 4. Mądrość, to przedostatni etap każdego Kroku. Zdobyte działaniem doświadczenia dają mi mądrość, dzięki której mogę przemienić swoje życie. Wiem już co, dlaczego i jak we mnie działa. 5. Przebudzenie duchowe. Jeżeli nie odpuszczę, nie zniechęcę się, to stanę się nowym człowiekiem, który pozna, czym jest szczęście. To nic innego, jak codzienna, systematyczna kontynuacja czterech wcześniejszych punktów. I tak krok, po kroku.

Konkludując, nie mogę zmienić czegoś, czego nie znam, nie rozumiem, o istnieniu czego nie mam pojęcia. Nie po to, by się ciągle babrać w przeszłości, to robię tylko raz, ale aby wyjść z zaklętej pętli, z której przez tyle lat mojego życia nie umiałem się uwolnić .

Jest jeszcze jeden element nie mniej ważny od poprzednich, to Pierwsza część Dwunastego Kroku AA ( druga część tego Kroku opisana jest w punkcie 5) „Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków staraliśmy się nieść to posłanie innym alkoholikom (…)”. Tylko dzielenie się z innymi ludźmi tym, co odkrywam, utrzyma mnie w dobrej kondycji i sprawi, że do końca swoich dni będę miał szansę doświadczać ciągle czegoś nowego.

Do zobaczenia na szlaku.

Gregory